The end of a great narrative 2011 – 2009
Series of painting works
The concepts of personal and collective memory and Greek folk tradition and culture are filtered through personal experiences, stories and constitute the elements which define this series of works as a whole.
Using as a starting point the lower middleclass homes of the 1930s in Athens and its suburbs and my personal experiences from the places shown in most of the works, I embarked on a research of architectural and urban/anthropological interest. Formalist teachings from the British pop-art scene were employed to present familiar spaces and portray the local character, using a universal language and projecting the everyday and the familiar through an idiom that references graphic design.
This research resulted in a series of works which show façades and interiors at a frozen time and space dominated by silence and a metaphysical atmosphere induced by the lighting from absurd sources which radiate the testimony of absence.
In some cases the realistic rendering underlines the demand of the photographed subjects and objects not to be forgotten, at the same time creating in viewers an illusion concerning the real and the non-real point of the narrative.
Indoor
Outdoor
Το τέλος μιας μεγάλης αφήγησης 2011 – 2009
Σειρά ζωγραφικών έργων
Το τέλος μιας μεγάλης αφήγησης χτίζεται μέσα από μεμονωμένες επάλληλες σύντομες αφηγήσεις που παίρνουν τη μορφή ζωγραφικών γεγονότων. Η έννοια της ατομικής και συλλογικής μνήμης, το προσωπικό βίωμα καθώς και τα αρχιτεκτονικά και διακοσμητικά στοιχεία συγκατοικούν παράλληλα σ’ αυτή τη σειρά ζωγραφικών έργων.
Με αφορμή τα λαϊκά μικροαστικά σπίτια του αστικού τοπίου της Αθήνας και των προαστίων την δεκαετία του ’60 και με αφετηρία μικρές αφηγήσεις και ιστορίες γύρω από αυτούς τους χώρους, ξεκίνησε μία περιπέτεια που αφορά τη σχέση της ζωγραφικής με τον συναισθηματικά βιωμένο χώρο.
Αξιοποιώντας μια σχεδιαστική προσέγγιση που οικειοποιείται την γλώσσα των γραφικών τεχνών και του αρχιτεκτονικού σχεδίου, ως μια γλώσσα οικουμενική που παρακάμπτει τους συναισθηματισμούς δημιουργούνται δύο ενότητες τα Εξωτερικά/Εσωτερικά ή αλλιώς Μέσα/Έξω ή Προσόψεις/Τομές ιστοριών.
Όλη η σειρά κινείται γύρω από μια χρωματική μελέτη που αφορά την ερμηνεία των ιστοριών που κρύβονται στους χώρους. Πάνω στην γεωμετρική και χαρακτηριστικά σταθερή απόδοση το χρώμα εισβάλει σε ρόλο αφηγητή υπονοώντας την ώρα ή την θερμοκρασία και σε ρόλο ερμηνευτή όταν από ύλη προσπαθεί να γίνει φως.
