Let’s talk about nothing, 2016
20/11/2014
Planning a garden, 2014
03/01/2015

One more Garden, One more Circle 2013

Ash, 2.00 m (diameter)

One more Garden, One more Circle is an ephemeral installation made entirely ofash that deals with the fragility of an impossibility. It is a round garden – a circle comprising some 800 flowers from 70 different species – always at risk from our care, as silent as it is, desperately unable to remain alive.

Throughout its history, the garden has been a place of reception, contemplation, and gathering, which was associated with the concept of Paradise. At the same time however, it was a model for demonstrating power and authority, both economic and political, and thus, a system containing all the sensibilities as well as the conditions of imbalance that sustain it. One more Garden, One more Circle is a garden that almost refuses to share the joy of its existence. A garden of silence that resists the multiple pleasures and experiences afforded by ordinary gardens, precisely because it repudiates fragrance, the dominant role of smell as well as that of colour and sound. Among other things the installation poses the following questions: Can flowers be born out of the burning of wood? Is it possible for loss not to entail the inevitable? Can ash as the ultimate state of matter lead to a rebirth?

One more Garden, One more Circle presents a locus-the locus of a distance, a divergence, an intersection between tangible and intangible, copy and reality, eternal and perishable. This garden could not be anything but a circle: everything it examines has no beginning, middle or end; it is a situation that flows, revolves, one which you move around or lose yourself in. The circular motion that viewers are called upon to follow the work ensures that things remain the same through repetition and constant return. It constitutes the most immediate and most perfect expression for what is, at the very peak of the hierarchy, total immobility. Once the exhibition closes the ash is swept up and placed in glass jars where it is conserved. The work is only finished after that last jar has been sealed, temporarily, since the jars will be reopened and the same ash is re-used for any previous or future installation requiring this material. Thus this work incorporates all previous installations of ash and preserves the memories and the experiences from every form it takes when it is presented

2017, AQUA, Contemporary Artists and Water Issues’, curated by Adelina Von Fürstenberg, SESC Belenzinho, Sa~o Paulo, Brazil.

2017, AQUA, Contemporary Artists and Water Issues’, curated by Adelina Von Fürstenberg, Chateau de Penthes, Geneva, Switzerland.

2013, A fresh, A new generation of Greek artists’, National Museum of Contemporary Art, curated by Dafni Vitali, Dafni Dragona, Tina Pandi, Athens.

Greek Texts

One more Garden, One more Circle 2013

Στάχτη, Διάμετρος 2 μ.

Το έργο One more Garden, One more Circle είναι ένας εφήμερος κήπος φτιαγμένος εξ ολοκλήρου από στάχτη, ένας κύκλος που περιλαμβάνει εκατοντάδες επαναλήψεις λουλουδιών, αντίγραφα 70 πολύχρωμων και ευωδιαστών ειδών, που ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν από την φροντίδα μας, τόσο σιωπηλά όσο κι απεγνωσμένα ανήμπορα να διατηρηθούν στο χώρο και στο χρόνο.

Ο κήπος από τα βάθη της ιστορίας του ήταν ένας τόπος υποδοχής, περισυλλογής, συνεύρεσης, που συνδεόταν με την έννοια του Παραδείσου. Ταυτόχρονα όμως ήταν κι ένα μοντέλο επίδειξης δύναμης και εξουσίας, οικονομικής και πολιτικής, άρα και ένα σύστημα που περιέχει όλες τις ευαισθησίες αλλά και τις συνθήκες ανισορροπίας που το συντηρούν. Είναι ένας κήπος που σχεδόν αρνείται να μοιραστεί τη χαρά της ύπαρξής του. Ένας κήπος σιωπής που αντιστέκεται στις ηδονικές, πολλαπλές αισθήσεις κι εμπειρίες που οι συνηθισμένοι κήποι χαρίζουν, ακριβώς γιατί αποποιείται κάθε πιθανή κίνηση, τον κυρίαρχο ρόλο της όσφρησης, του χρώματος και του ήχου. Η εγκατάσταση θέτει μεταξύ των άλλων το ερώτημα: Μπορεί να γεννηθούν λουλούδια, μέσα απ’ την καύση των ξύλων; Μπορεί η απώλεια να μην προϋποθέτει το ανέφικτο; Να υπάρξει μια αναγέννηση, μέσα από την τελική κατάληξη της ύλης;

Στο One more Garden, Οne more Circle, παρουσιάζεται ένας τόπος. Ο τόπος μιας απόστασης, μιας απόκλισης, μιας τομής μεταξύ αισθητού και νοητού, μεταξύ αντιγράφου και πραγματικότητας, υλικού και άυλου. Αυτός ο κήπος δε θα μπορούσε να έχει άλλο σχήμα από κύκλο αφού όλα όσα διαπραγματεύεται, δεν έχουν αρχή, μέση, τέλος, είναι μια κατάσταση που γυρνάει, που ρέει, που κανείς γυρνά γύρω της και χάνεται μέσα της. Η κυκλική κίνηση που ο θεατής καλείται να κάνει γύρω από το έργο, εξασφαλίζει τη διατήρηση των ίδιων πραγμάτων μέσα από την επανάληψη και τη συνεχή επιστροφή τους. Αποτελεί την αμεσότερη και τελειότερη έκφραση εκείνου που είναι, στην άκρα κορυφή της ιεράρχησης, απόλυτη ακινησία. Μετά το τέλος της έκθεσης το έργο σκουπίζεται και συλλέγεται σε γυάλινα βάζα, όπου και φυλάσσεται. Όταν κλείσει και το τελευταίο βάζο το έργο τελειώνει -προσωρινά- αφού τα βάζα ξανανοίγουν και η ίδια ακριβώς στάχτη επαναχρησιμοποιείται στο επόμενο έργο. Κλείνοντας μέσα του όλες τις προηγούμενες εγκαταστάσεις από στάχτη κι όλα τα διαφορετικά νοήματα που κουβαλούσαν, το υλικό που συλλέγεται συλλέγει ταυτόχρονα τις μνήμες και τις εμπειρίες απ’ τις διαφορετικές μορφές που παίρνει όταν παρουσιάζεται.

2017, AQUA, Contemporary Artists and Water Issues, επιμέλεια: Adelina Von Fürstenberg, SESC Belenzinho, Σάο Πάολο, Βραζιλία.

2017, AQUA, Contemporary Artists and Water Issues, επιμέλεια: Adelina Von Fürstenberg, Chateau de Penthes, Γενεύη, Ελβετία.

2013, Εκ Νέου, Μια νέα γενιά Ελλήνων καλλιτεχνών, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Επιμέλεια: Δάφνη Βιτάλη, Δάφνη Δραγώνα, Τίνα Πανδή, Αθήνα, Ελλάδα.