#loveshots or collected histories of an infinite longing 2020
26/07/2014
I couldn’t bear living without you, 2017
28/07/2014

Intimate letters 2019

Single-channel HD video, colour, sound, 10’40’’

The film Intimate letters is a poetic allegory that unfolds by fusing together two stories. Through a woman's imaginary biography and strange vision about a garden, we follow the history of Aegion Paper Mill, one of Greece's largest industrial operations in the 20th century.

Founded in 1924, the Paper Mill was a core of manufacturing and trade and a hub of development for the entire region, producing writing and printing paper, postal envelopes. Index books, notebooks, calendars and wrapping paper. From 1930 to 1960 the business flourished beyond expectations, to the point of being described as the largest paper manufacturing operation in the Orient1 shortly before the onset of a protracted period of decline which led to its final bankruptcy in 1991.

Our tour of the facility is accompanied by an unpredictable and emotionally charged narrative built on borrowed historical data, archive material and neglected in-situ finds. Balancing between a feeling of psychological immersion and disorientation, the film poses questions about desire and the self in conjunction with reality and history. At the same time a host of differently paced sequences create a cinematic space whose boundaries keep changing to project a sense of an unfulfilled expectation. The mental associations of image, sound and text generate a pervasive uncertainty and a sense of asymmetry between desire and guilt, security and threat, possibilities and impasses, all caught within a vicious circle.

Greek Text

Μονοκάναλο HD video, έγχρωμο με ήχο, 10’40’’

Το φιλμ Intimate letters είναι μια ποιητική αλληγορία, που ξεδιπλώνει και συνενώνει δύο ιστορίες. Μέσα από την φανταστική βιογραφία και το παράδοξο όραμα μιας γυναίκας για έναν κήπο, παρακολουθούμε την ιστορία της Χαρτοποιίας Αιγίου, μίας από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες της Ελλάδας του 20ου αιώνα.

Η Χαρτοποιία, που ιδρύθηκε το 1924, αποτέλεσε πυρήνα βιομηχανικής, εμπορικής δραστηριότητας καθώς και αναπτυξιακό κέντρο για την ευρύτερη περιοχή. Παρήγαγε χαρτί γραφής και τυπογραφικό, ταχυδρομικούς φακέλους, ευρετήρια, τετράδια, ημερολόγια, χαρτιά περιτυλίγματος. Από το 1930 έως το 1960 η επιχείρηση άνθισε απροσδόκητα φτάνοντας να χαρακτηριστεί ως ο μεγαλύτερος χαρτοποιητικός οργανισμός της Ανατολής λίγο πριν ξεκινήσει η περιπετειώδης περίοδος οικονομικής παρακμής που οδήγησε στο οριστικό κλείσιμο το 1991.

Μέσα από μια περιήγηση στον χώρο παρακολουθούμε μια απρόβλεπτη και ψυχολογικά φορτισμένη αφήγηση που χτίζεται με δάνεια ιστορικών στοιχείων, αρχειακού υλικού αλλά και παραμελημένων ευρημάτων του χώρου. Ισορροπώντας ανάμεσα σ’ ένα αίσθημα ψυχολογικής βύθισης και αποπροσανατολισμού τίθενται ερωτήματα για τη σχέση με τον εαυτό και την επιθυμία σε συνάρτηση με την πραγματικότητα και την ιστορία. Ταυτόχρονα μια πληθώρα πλάνων αντιφατικού ρυθμού δημιουργεί έναν κινηματογραφικό χώρο όπου τα όρια συνεχώς μεταβάλλονται, προβάλλοντας μία ανεκπλήρωτη αίσθηση προσδοκίας. Οι συνειρμοί μεταξύ εικόνας, ήχου και κειμένου γεννούν μια περιρρέουσα αβεβαιότητα και ένα αίσθημα ασυμμετρίας μεταξύ επιθυμίας και ενοχής, ασφάλειας και απειλής, δυνατότητας και αδιεξόδου, όλα παγιδευμένα σ’ έναν φαύλο κύκλο.

1 Αριστ. Σταυρόπουλος, Ιστορία της πόλεως του Αιγίου-από των μυθικών χρόνων μέχρι των ημερών μας, Αθήνα 1954.